درخت طنین آوای خداوند است
شبه مناسبت روز درختکاری
نیمه اسفند ماه روز درختکاری است. بیایید به این مناسبت نگاهی دینی- اسطورهای بیندازیم به درخت!
درخت آدم
شاید برای شما هم این سوال مطرح شده که اگر آدم و حوا به خاطر خوردن گندم از آسمان به زمین هبوط کردهاند، پس چرا خداوند در قرآن از کلمه «شجره» به معنای درخت استفاده میکند. درباره این سوال پاسخهای فراوانی طرح شده که ما هم به دو پاسخ اشاره میکنیم. یکی اینکه خوردن گندم، حتمی نیست و بعضی گفتهاند که این درخت، درخت سیب یا درخت دیگری بوده است. دیگر اینکه «شجر» در زبان عربی فقط به درخت گفته نمیشود و به معنای گیاه نیز هست.
درخت موسی
شاید داستان حضرت موسی را شنیده باشید که از مصر فرار کرده و به مدین رفت و در آنجا با صفورا خانم حضرت شعیب ازدواج کرد. چند سال بعد موسی همراه با همسر و فرزندانش به مصر بازگشت. آنها در راه باز گشت. در شبی سرد و تاریک راه را گم کردند. حضرت موسی میخواست آتشی درست کند که آتشزنه آتش را روشن نکرد و همسر باردارش نیز در همین حال دچار درد شد. در این هنگام او از دور شعلهای را دید و برای آوردن آتش و پیدا کردن راه به سوی آن شعله رفت.
موسی وقتی به شعله رسید، با منظره عجیبی روبه رو شد. انگار آتش به جان درختی افتاده باشد اما آن را نسوزاند. در این لحظه یکی از عظیم ترین اتفاقات معنوی به وقوع پیوست و خداوند بدون میانجی با موسی سخن گفت.
«پس چون به آن آتش رسید. از جانب راست آن وادی، در آن سرزمین مبارک، از آن درخت ندا آمد که: ای موسی! منم خداوند، پروردگار جهانیان.»
سوره قصص، آیه 30
حافظ با اشاره به این داستان سروده است:
بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی
میخواند دوش. درس مقامات معنوی
یعنی بیا که آتش موسی نمود گل
تا از درخت، نگته توحید بشنوی
سدرة المنتهی
ما مسلمانان معتقدیم در شب معراج حضرت محمد (ص)، جبرئیل به صورت اصلیاش در برابر رسول خدا (ص) ظاهر شد تا او را به معراج ببرد و این جریان در کنار سدرةالمنتهی واقع شد.
و اما سدرةالمنتهی کجاست؟ در این باره علامه محمدحسین طباطبایی در تفسیرالمیزان مینویسد: «گویا نام مکانی است و شاید مراد از آن. منتهای آسمان باشد، به دلیل اینکه خداوند میفرماید جنت الماوی پهلوی آن است و ما میدانیم که جنب ماوی در آسمانهاست و اما اینکه این درخت سدره چه درختی است، مثل اینکه بنای خدای تعالی در اینجا بر این است که به طور مبهم و با اشاره سخن بگوید... و معنای آیه «اذ یغشی السّدة ما یغشی» این است که: «آن زمان که احاطه مییابد، آنچه احاطه مییابد.» در اینجا خدای تعالی مطلب را مبهم گذاشته و نفرموده چه چیز به سدر احاطه مییابد.» ترجمه تفسیرالمیزان، جلد 19، صفحه 49
در تفسیر نمونه نیز آمده است:
پیامبر اکرم در حدیثی میفرماید: «من بر هر یک از برگهای آن (سدره- المنتهی) فرشتهای دیدم که ایستاده بود و تسبیح خداوند را میکرد.»
و در جای دیگری میگوید: «من به سدرةالمنتهی رسیدم و دیدم در سایه هر برگی از آن امتی قرار گرفتهاند.»
این تعبیرات نشان میدهد که هرگز منظور، درختی شبیه آنچه در زمین میبینیم نیست بلکه اشاره به سایبان عظیمی است در جوار قرب رحمت حق که فرشتگان بر برگهای آن تسبیح میکنند و امتهایی از نیکان و پاکان در سایه آن قرار دارند. – تفسیر نمونه، جلد 22، صفحه 498
درختهای بهشتی
و اما درخت سدر. سدر، درختی است تناور که بلندیاش گاهی تا 40 متر میرسد و میگویند تا دوهزار سال عمر میکند و سایه بسیار سنگین و لطیفی دارد. تنها عیب این درخت آن است که خاردار است ولی برای بهشتی شدن آن. خداوند این مشکل را نیز حل کرده است و در آیات بیست و هفتم، بیست و هشتم و بیست و نهم سوره واقعه میگوید: «و یاران راست. یاران راست کدامند؟ آنها در سایه درخت سدر بیخار قرار دارند و درختهای موز که میوهاش خوشه خوشه روی هم چیده است.»
بعضی از مفسران گفتهاند با توجه به اینکه درخت سدر برگهایی بسیار کوچک و درخت موز برگهایی بسیار پهن و بزرگ و گسترده دارند، ذکر این دو درخت اشاره لطیفی به تمام درختان بهشتی است که در میان این دو قرار دارد.
اُستن حنانه
مولانا در دیوان غزلیات شمس سروده است:
بنواخت نور مصطفی
آن اُستن حنانه را
کمتر ز چوبی نیستی
حنانه شو، حنان شو
استن حنانه به معنای ستونی است که بسیار ناله میکند. استاد شفیعی کد کنی در منتخب غزلیات شمس در این باره مینویسد: «حضرت محمد هنگام سخن گفتن، بر تنه خشکیده خرمایی تکیه میزد و چون مسجد ساخته شد و منبر نهادند، حضرت بر آن تنه درخت تکیه نزد و گویند آن درخت در هجران او ناله میکرد.»
درخت مقدس است
در سرزمین ما ایران، از روزگاران باستان، درخت، مقدس شمرده شده است و زرتشت درختکاری و آبادانی زمین را کرداری نیک میدانسته است.
در کتاب وندادید آمده است که زرتشت از اهورامزدا میپرسد که: «ای آفریننده جهان! مینوی چه کسی زمین را بیشتر خوشحال میکند؟»
اهورامزدا پاسخ میدهد: «کسی که بیشترین مقدار کشت کند و بیشترین مقدار درخت بکارد و علوفه سبز تولید کند و زمین را سیراب سازد.»
رمز درختان قبایل
در اینجا توجه شما را به فرازهایی از کتاب «رمزهای زنده باد» نوشته مونیک دوبوکور، ترجمه جلال ستاری جلب میکنم:
«در بسیاری تمدنها در باره درخت معتقداتی مذهبی رواج دارد. در قرون وسطی باور داشتند که درخت، منزل پریان است و از این رو در نزدیکی هر روستا، «درخت پریان» یافت میشد که آن را با تاج گل میآراستند و دختران جوانسال روستا، دورش به رقص و پایکوبی میپرداختند (ص 19)
در قوم سلت درختی به هنگام تولد هر فرد میکاشتند و هنگام مرگ آن را با تبر میتراشیدند و از آن تابوتی برای مالکش میساختند و تابوت را با جنازه به خاک میسپردند یا بر آب رها میکردند. (ص20)
بعض اقوام دعوی داشتند که در زمزمه برگها، طنین آوای خدایان را میشنوند. این اقوام با شنیدن صدای برگها از آینده خبر میدادند و غیبگویی میکردند. (ص 22)
مهدی طهوری
تنظیم:بخش کودک و نوجوان